Krishna Yajur Veda Taittariya Samhita Kanda 2 Prapataka 4 Anuvaka 14

 നവോ  നവോ  ഭവതി  ജായമാണോ  അഹ്‌നാം  കേതുർ 

ഉഷസാം  ഏതീ   അഗ്നേ 

ഭാഗം  ദേവേഭ്യോ  വി ദതാതി  ആയൻ 

പ്ര  ചന്ദ്രമാ  തിരതി  ദീർഘം  ആയു

യം   ആദിത്യ  അംശും   ആപ്‍യായന്തി  യം   അക്ഷിതം 

അക്ഷിതയ  പിബന്തി 

തേന  നോ  രാജാ  വരുണോ  ബൃഹസ്പതിർ  ആപ്യായന്തു 

ഭുവനസ്യ  ഗോപാ  പ്രാച്യാം ദിശി  ത്വം  ഇന്ദ്രസി 

രാജോ  ഉദ  ഉദീച്യോ  വൃത്രഹൻ  വൃത്രഹാ  അസി 

യത്ര  യന്തി   സ്തോത്ര  തത   ജിതം  തേ 

ദക്ഷിണതോ   വൃഷഭ  എതി  ഹവ്യ 

ഇന്ദ്രോ  ജയാതി  ന പരാ  ജയാത 

അധിരാജോ  രാജസു  രാജയതി  

വിശ്വാ  ഹി ഭൂയാ  പൃതനാ  അഭീഷ്ടർ 

ഉപസദ്യോ  നമ്സയോ യതാ  അസത് 

അസ്യ   ഇതി  ഏവ  പ്ര  രീരിച്ചേ  മഹിത്വം 

ദിവ  പൃഥിവ്യാ  പരി  അന്തരീക്ഷാത് 

സ്വരാത്  ഇന്ദ്രോ  ധ്യമ  ആ  വിശ്വഗുരുതാ 

സ്വരീർ  അമരതോ  വവക്ഷേ  രനായ 

അഭി വാ ശൂർ   നോനുമൊ  അധ്യയുഗദാ  ഇവ ഥേനവ 

ഈശാനം  അസ്യ  ജഗത സുവർ  ഈശാനം  ഇന്ദ്ര  തസ്‌തുഷാ 

ത്വാം  ഇത  ഹി ഹവാമഹേ   സാതാ  വാജസ്യ  കാരവ 

ത്വാം  വൃത്രേഷു  ഇന്ദ്ര  സപ്തതിം  നര  ത്വാം  കാഷ്ഠാസു  അരവത 

യത് ദ്യാവാ  ഇന്ദ്ര  തേ  ശതം ശതം  ഭൂമിർ  ഇതാ സ്യു 

ന ത്വ  വജ്റിൻ   സഹസം   സൂര്യാ  അനു  ന  ജാതം  അഷ്ട  രോദസീ 

പിബ സോമം  ഇന്ദ്ര  മന്തതു  ത്വ 

യം  തേ  സുഷാവ   ഹര്യശ്ച  ആദരി 

സൊതുർ   ബഹുബ്യാം   സൂയതോ  നാർവാ 

രേവതീർന്ന  സദമാത  ഇന്ദ്രേ  സന്തു  തുവിവാജ  

ക്ഷുമന്തോ  യാഭിർ   മദേമ   

ഉദഗ്നേ   ശുചയസ്തവ   

വി  ജ്യോതിഷാ 

ഉദുത്വം   ജാതവേദസം 

സപ്ത  ത്വാം  ഹരിതോ  രഥേ  വഹന്തി  ദേവ സൂര്യ 

റോചീ   കേശം  വിചക്ഷണ 

ചിത്രം  ദേവാനാം  ഉദഗാദനീകം  ചക്ഷു  മിത്രസ്യ  വരുണസ്യ അഗ്നേ 

ആപ്രാ   ധ്യാവ   പൃഥ്‌വി അന്തരീക്ഷം  സൂര്യം  ആത്മാ  ജഗത  ഉഷസ്‌ക 

വിശ്വേ   ദേവാ   ഋതവൃദ്ധ  ഋതുബിർ  ഹവനസുത 

വിശ്വേ   ദേവാ   ശൃണുത  ഇമം   ഹവം  മേ 

യേ   അന്തരീക്ഷേ  യാ  ഉപ  ധ്യ വിഷ്ട 

യേ   അഗ്നി  ജിഹ്വാ  ഉത   വാ  യജത്ര 

ആസാദ്യ   അസ്മിൻ   ബർഹിഷി  മാദയത്വം

 

സോമമെന്ന  ആനന്ദം  പുതിയ അനുഭവം നൽകുന്നു 

ജ്ഞാനം എന്നത് ആത്മീയതക്ക് മുൻപ് ലഭിക്കുന്നു 

ദൈവീകമായ കഴിവുകൾ  അങ്ങനെ  പൊഴിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു 

സോമമെന്ന ആനന്ദം  ജീവിതം  ദീർഭിക്കുന്നു 

സോമമെന്ന ആനന്ദം  നാശമില്ലാത്തതല്ലോ 

അതിനാൽ  ആദിത്യനെന്ന  ജ്ഞാനം  ലഭിക്കുന്നു 

വരുണന്റെയും  ബൃഹസ്പതിയുടെയും  അനുഗ്രഹം  ലഭിക്കുന്നു 

ലോകത്തിന്റെ പാലനം  അവരാലല്ലോ 

സവിതാവിണ്റ്റെ അനുഗ്രഹത്താൽ  സോമമെന്ന ആനന്ദം  വർധിക്കുന്നു.

ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ  ശക്തിയാൽ  ദൈവീകമായ  അനുഗ്രഹം  എങ്ങും  നിറയുന്നു.

ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ  സംയമനത്തിലാകുക അവ നിങ്ങളെ ഭരിക്കാതിരിക്കട്ടെ 

ജീവിത യുദ്ധത്തിൽ  ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ  വിജയം നേടുന്നു 

ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ ശക്തിയാൽ മൂന്നു ലോകങ്ങളും  നേടുക 

ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ എല്ലവരാലും  വാഴ്ത്തപ്പെടുന്നവരല്ലോ 

ജീവിത യുദ്ധത്തിൽ ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ സന്തോഷത്തോടെ നയിക്കുന്നു 

അങ്ങനെ സോമമെന്ന ആനന്ദം ലഭിക്കുന്നു 

ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ കഴിവുകൾ മുഴുവൻ ഉപയോഗപ്പെടുത്തുക 

സ്വർഗീയ അനുഭവത്തിനായി  ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ നിയന്ത്രിക്കുക 

കർമബദ്ധരായവർ  ഇന്ദ്രിയങ്ങളുടെ സാമ്യമനത്താൽ സമൃദ്ധി നേടുന്നു 

ചുറ്റും നിന്നുള്ള  തടസങ്ങൾ നീങ്ങുവാൻ എല്ലാവരും ഇന്ദ്രിയങ്ങളെ  ഉപയോഗിക്കുന്നു 

ആയിരം കഴിവുള്ള നിങ്ങളെ  ആരാലും  തോൽപ്പിക്കുവാൻ ആവില്ലെന്ന്  അറിയുക 

സോമമെന്ന  ആനന്ദം നുകരുക 

സോമമെന്ന  ആനന്ദം  ഉള്ളിൽ  നിറയുന്നത് 

ജ്ഞാനം ഉള്ളിൽ  നിറയുമ്പോളല്ലോ 

സോമമെന്ന  ആനന്ദം നിറയുമ്പോൾ  ഊർജസ്വലനാകുന്നു 

അഗ്നിദേവ   ജ്വാലകളാ ൽ  തിളങ്ങിയാലും 

വെളിച്ചത്താൽ  അനുഗ്രഹിച്ചാലും

 ഉള്ളിലെ ദൈവീകത അറിയട്ടെ 

പരമാത്മാവിന്റെ  അനുഗ്രഹത്താൽ  സൂര്യ രസ്മി   പോലെ  

സപ്തവർണമായ  കഴിവുകൾ ലഭിക്കട്ടെ 

സത്യത്താൽ  എല്ലാ  ദൈവീകമായ  കഴിവുകളും  അധികരിക്കട്ടെ 

സുഹൃത്തുക്കളുടെ  സഹായത്താൽ  അനുഗ്രഹങ്ങൾ  ലഭിക്കട്ടെ 

ദൈവീകമായ  കഴിവുകൾ ഉള്ളിൽ  നിറയട്ടെ 

ജീവിതയജ്ഞത്തിൽ  അന്തരാഗ്നി ജ്വലിക്കട്ടെ 

ജീവിതം   സന്തോഷകരമാകട്ടെ 

नवो नवो भवति जायमानो  अहनाम  केतुर    उषसां   एति  अग्रे 

भागं  देवेभ्यो  वि दताति  आयन 

प्र चन्द्रमा  तिरति  दीर्घं   आयु 

यं  आदित्य  अंशुम  आप्यायंति  यं  अक्षितं 

अक्षितय  पिबन्ति 

तेन नो राजा  वरुनो   बृहस्पतिर  आप्यायन्तु 

भुवनस्य  गोपा 

प्राच्यां  दिशि त्वं  इन्द्रसी 

राजो  उत उदीच्यो  वृत्रहन वृत्रहा  असि  

यत्र  यंति  स्तोत्र  तत  जितं  ते 

दक्षिणतो  वृषभ  एति   हव्य 

इन्द्रो  जयाति  न  परा  जयात  

अधिराजो   राजसु   राजयाति 

विश्वा  हि  भूया  पृतना  अभीष्टिर 

उपसाध्यो   नमस्यो  यता  असत 

अस्य  इति   एव  प्र रीरिचे  महित्वं 

दिव  पृधिव्या  परि   अन्तरीक्षात 

स्वरात  इन्द्रो धम  आ  विस्वगुरता 

स्वरीर  अमरतो  ववक्षे  रणाय 

अभि  त्वा   शूर  नोनुमो  अधुगदा  इव  धेनव

ईशानं  अस्य  जगतः सुवर  दृशं  ईशानं  इन्द्र  तस्थुष 

त्वां  इत हि  हवामहे  साता   वाजस्य  कारव

त्वाम  वृत्रेषु  इन्द्र  सत्पतिं  नर त्वाम  काष्ठासू  अरवत

यत  द्यावा  इन्द्र  ते शतं शतम भूमिर  उत स्यु 

न त्वा  वज्रिन  सहस्रं  सूर्यां  अनु  न जातं  अष्ट रोदसी 

पीबा सोमं  इन्द्र मन्दतु  त्व 

यं  ते सुषाव  हर्यश्व  अदरि 

सोतूर  बाहुभ्यां  सूयतो  नार्वा 

रेवतीर्ण  सदमाद  इन्द्रे  संतु  तुविवाज

क्षुमान्थो  याभिरमदेमा 

उदग्ने   शुचायास्तवा 

वि ज्योतिषा 

उदू त्वं जातवेदसं  

सप्तः त्वाम   हरितो  रधे  वहन्ति  देव  सूर्य 

शोचि  केशं  विचक्षण 

चित्रं  देवानां  ुदगदानीकाम  चक्षु मित्रस्य  वरुणस्य अग्ने 

आप्रा  द्यावा पृध्वी  अंतरिक्षं  सूर्यं  आत्मा जगत  उषस्का 

विश्वे  देवा  रुतावृध   ऋतुभिर  हवनसृता 

विश्वे  देवा  श्रुणुता  इमं  हवं में 

ये अन्तरिक्षे  या उपा ध्य विष्ट

ये अग्नि जिह्वा उत  वा यजत्रा 

आसाद्य  अस्मिन  बर्हिषि  मादयत्वं