Krishna Yajur Veda Taittariya Samhita Kanda 2 Prapataka 4 Anuvaka 12

 

ത്വഷ്ടം  ഹത  പുത്രോ വിന്ദ്രം സോമം ആഹരത് 

തസ്മിം  ഇന്ദ്ര  ഉപഹവം  അയ്ച്ചത  തം  ന  ഉപാഹ്വയത  

പുത്രം  മേ  അവധീര  ഇതി  സ യജ്ഞാ വേഷഅവർദ്ധത 

സ ഇമാൻ  ലോകാൻ സം  കൃത്വ 

പ്രാസഹ സോമം അപിബത 

തസ്യ  യത  അതി അശീശയത  തത  ത്വഷ്ടാ  ആവഹനീയം 

ഉപ  പ്രാവർത്തയതാ  സ്വാഹാ  ഇന്ദ്രശത്രൂർ  വർദ്ധസവ  ഇതി 

സ  യാവത  ഊർധ്വാ  പരവിദ്ധ്യസി  താവതി  സ്വയമേവ  വി  അരമതാ 

യദി വാ താവത്  പ്രവണം  ആസീത് 

യദി വാ  താവത്  അധി  അഗ്രെർ  ആസീത് 

സ സംഭവൻ  അഗ്നീഷോമോ  അഭി  സംഭവതഃ 

സ  ഇഷുമാതരം  ഇഷുമാത്രം  വിശ്വാങ്ക അവർദ്ധത സ ഇമാൻ ലോകാൻ അ വൃണോത  യത  തത്  വൃത്തസ്യ വൃത്തത്വം 

തസ്മാത്  ഇന്ദ്രോ  അഭിഭേത  അപി  ത്വഷ്ടാ  വജ്രം  അസിഞ്ചത് 

തപോ വൈ  സ വജ്രം  ആസീത് 

തം  ഉദ്യുതും  ന  അശക്നോത  അധ  വൈ തർഹി വിഷ്ണുർ 

അന്യാ  ദേവതാ  ആസീത് 

സോ  അബ്രവീത് വിഷ്ണോ ആ ഇഹി  ഇദം ആ  ഹരിഷ്യാവോ 

യേന അയം ഇദം ഇതി 

സ വിഷ്ണു ത്രേതാ ആത്മാനം  വി നി അധത്താ 

പൃഥിവ്യാം  തൃതീയാം  അന്തരീക്ഷേ 

തൃതീയം  ദിവി തൃതീയം അഭി പര്യാവർത്തത  ഹി അഭിഭേത

യത  പൃഥിവ്യാം  തൃതീയാം  ആസീത് തേന ഇന്ദ്രോ  വജ്രം 

ത അജായത  വിഷ്ണു  അനുഷ്ഠിത 

സോ  അബ്രവീത്  മാ  മേ  പ്ര ഹി  അസ്തി വാ ഇദം  മയി 

വീര്യം  തത തേ പ്ര ദാസ്യാമി ഇതി 

തദ അസ്മൈ  പ്രയച്ഛത തത പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത അധ  മാ  ഇതി 

തദ്‌  വിഷ്ണവേ  അധി 

പ്രയച്ഛത  തത് വിഷ്ണു   പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത  അധ  മാ  ഇതി 

  തദ്‌  വിഷ്ണവേ  അധി  

  പ്രയച്ഛത  തത് വിഷ്ണു   പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത അസ്മാസു  

ഇന്ദ്രാ  ഇന്ദ്രിയം ധതാതു   ഇതി 

യത് അന്തരീക്ഷേ തൃതീയം ആസീത് 

തേന ഇന്ദ്രോ വജ്രം ഉദ്യച്ചത വിഷ്ണു  അനുസ്‌ഥിത 

സോ  അബ്രവീത് മ മേ പ്ര ഹാ  അസ്തി  വാ ഇദം  മയി 

വീര്യം  തത  തേ  പ്ര ദാസ്യാമി ഇതി 

തദ  അസ്മൈ   പ്രയച്ചത തദ്‌  വിഷ്ണു  പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത 

അസ്മാസു  ഇന്ദ്രം  ഇന്ദ്രിയം  ദതാതി  ഇതി 

യദ്  ദിവി  തൃതീയം ആസീത് തേന ഇന്ദ്രോ വജ്രം ഉദ്യച്ചത 

വിഷ്ണു അനുഷ്ഠിത സൊ അബ്രവീത് 

മ മേ  പ്ര ഹ യേന അഹം ഇദം അസ്മി  തദ തേ പ്ര ദാസ്യാമി 

ഇതി ത്വി ഇതി അബ്രവീത് 

സംധാം   തു സം  ധതാവഹൈ  ത്വാം  ഏവ   പ്രവിശാനി  ഇതി 

യൻ  മാം പ്ര വിശേ കിം മാ  ഭുജ്യാ  ഇതി അബ്രവീത് 

ത്വാം  ഏവ  ഇദീയ  തവ ഭോഗായ ത്വാം പ്ര  വിശേയം ഇതി അബ്രവീത് 

തം വൃത്ര പ്രവിശത  ഉദരം വായി വൃത്ര ക്ഷുത്  ഖലു  വൈ 

മനുഷ്യസ്യ  ഭ്രതൃവ്യോ  യ ഏവ വേദ ഹന്തി ക്ഷുതം ഭ്രാതൃവ്യം 

തത  തസ്മൈ  പ്രയച്ഛത തത്  പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത ത്രി മാധാ 

അധ  ഇതി തത്  വിഷ്ണവേ  അധി  പ്രയച്ഛത 

തത്  വിഷ്ണു  പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത അസ്‌മാസു  ഇന്ദ്ര 

ഇന്ദ്രിയം  ദതാതു  ഇതി 

യത് ത്രി പ്രയച്ഛത ത്രി  പ്രത്യാഗൃഹ്‌ണാത 

തത്ര  ത്രിധാതോ  ത്രിധാതുത്വം 

യത് വിഷ്ണു  അനു  അധിഷ്ഠത വിഷ്ണവേ  അതീ  പ്രയച്ഛത 

തസ്മാത്  ഐന്ദ്ര വൈഷ്ണവം  ഹവിർ ഭവതി 

യത് വാ ഇദം  കിം ച തദ് അസ്മൈ  തത്  പ്രയച്ഛത

ര്ച്ച  സാമാനി  യജൂമ്ഷി 

സഹസ്രം വാ  അസ്മൈ  തത്  പ്രയച്ഛത

തസ്മാത്  സഹസ്ര  ദക്ഷിണം 

 

ഇന്ദ്രിയങ്ങൾക്ക്  അടിമപ്പെട്ടു ജീവിക്കുന്നവർക്ക് 

സോമമെന്ന  ആനന്ദം  നഷ്ടപ്പെടുന്നു. സോമമെന്ന  ആനന്ദം ലഭിക്കുവാനായി 

ദൈവീകമായ  അനുഗ്രഹം  ആവശ്യമാണ് .

അത്  ബലമായി നേടുവാൻ സാധ്യമല്ല. ജീവിതമെന്ന  യജ്ഞത്തിൽ  സ്വയാർജിത ദ്രവ്യം  ഹോമിക്കുമ്പോൾ  സോമമെന്ന ആനന്ദം ലഭിക്കുന്നു. അന്തരാഗ്നിയുടെയുടെയും  സോമമെന്ന  ആനന്ദത്തിന്റെയും 

കൂടെ  വിശപ്പ്  ജഠരാഗ്നിയായ്  ഭവിക്കുന്നു.

വിശപ്പ്  മറ്റെല്ലാ    കഴിവുകളെയും   മറികടക്കുന്നു. വിഷ്ണുവെന്ന  പരമായ  ഊർജം  ഭൂമിയിലും  ആകാശത്തിലും ശൂന്യാകാശത്തിലും  നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു-

ഋക്കും ,സാമവും  യജുരും പോലെ 

ഭൂമിയിലെ ഭാഗമായ വിഷ്ണുവിന്റെ ഊർജം 

മനുഷ്യരെ  കർമങ്ങൾ ചെയ്യുവാൻ  പ്രേരിപ്പിക്കുന്നു.

ആകാശത്തിലും  അതിനുമപ്പുറം ഉള്ള

ഊർജം തേടുക

സോമമെന്ന  ആനന്ദത്തിനുള്ള  പ്രധാന  തടസ്സം  വിശപ്പല്ലോ.

വിശപ്പിനെ  നിയന്ത്രിക്കുവാൻ  ശ്രമിക്കുക.

വിഷ്ണുവെന്ന അനന്തമായ ഊർജത്തോടെ  ഇന്ദ്രിയങ്ങൾ നിയന്ത്രിച്ചു  ആയിരത്തോളം  കഴിവുകൾ നേടുക 

 

थ्वषटॉम   हत  पुत्रो  विन्द्रम  सोमम  आहरत 

तस्मिं इन्द्र  उपहवं अईछत  तं    न  उपाह्वयतः 

पुत्रं में अवधीर इति स   यज्ना वेशसं   कृत्वा 

प्रासहा  सोमं  अपिबत 

तस्य यत अति  आशीषयत तत  त्वष्टा  आवहवनीयं 

उप   प्रावर्तायत स्वाहा  इन्द्रशत्रूर  वर्धस्व  इति 

स  यावत   ऊर्ध्वा पराविध्यति  तावति   स्वयमेव  वि अरमता 

यदि वा   तावत प्रवणं आसीत यदि वा   तावत अधि  अग्नेर आसीत् 

स  संभवन  अग्नीषोमौ अभि  संभवत 

स   इषुमातरं      इषुमात्रम  विश्वांग  अवर्धत  स इमान  लोकन 

अवृणोत   यत तत   वृत्रस्य   वृतत्वं 

तस्मात्  इन्द्रो अबिभेत अपि त्वष्टा  तस्मै त्वष्टा वज्रम  असिंचत 

तपो वै  स   वज्रं असीत 

तं   उद्यंतुं  न अशक्नोत  अधा  वै  तर्हि  विष्णुर  अन्या देवता  आसीत 

सो अब्रवीत विष्णो  आ इहि  इदं आ  हरिश्यावो येन  अयं  इदं इति 

स  विष्णु  त्रेधा आत्मानं वि नि  अधत्ता प्रिदिव्यां  तृतीयां  अन्तरिक्षे 

तृतीयं  दिवि तृतीयं अभिपर्यावरतात हि  अभिभेत 

यत  पृधिव्याम  तृतीयं असीत  तेन इन्द्रो  वज्रं ुत अयाचतः विष्णु अनुष्ठित 

सो अब्रवीत  मा मे  प्र ह अस्थि वा  इदं मयि  वीर्यं  तत  ते प्र  दास्यामि इति 

तद  अस्मै प्रायच्चात तत प्रत्याग्रहणात  अध  मा इति तद  विष्णवे अधि 

प्रयच्छत  तत  विष्णु प्रत्याग्रहणात अस्मासु इंद्रा इंद्रियां धातातु इति 

यत  अन्तःरीक्षे  तृतीयं  असीत तेन  इन्द्रो  वज्रं उदयछत  विष्णु अनुस्थितः 

सो अब्रवीत मा  मे  प्र हा अस्ति वा  इदं  मयि वीर्यं  तत  ते प्र दास्यामि इति 

तद  अस्मै   प्रयच्छात तद  विष्णु प्रत्याग्रहणात अस्मासु इन्द्रं इंद्रियां दताति  इति 

यद् दिवि तृतीयं असीत  तेन इन्द्रो वज्रं  उदयचत विष्णु अनुष्ठिता सो अब्रवीत 

मा  मे  प्र  ह येन अहं इदं अस्मि तत  ते  प्र  दास्यामि इति त्वि इति अब्रवीत 

संधां  तु  सं धधावहै त्वां  एव प्र विशानि इति यन  मां प्र  विशे  किं मां  भुज्या  इति  अब्रवीत 

त्वां  एव  इधीय  तव भोगाय त्वां  प्र विशेयं   इति  अब्रवीत 

तं  वृत्र प्रविशत  उदरं वाई वृत्र क्षुत  खलु वै  मनुष्यस्य  ब्रतृव्यों य  एव    वेद  हन्ति  क्षुतं  ब्रातृव्यं 

तत  अस्मै  प्रायछत तत  प्रत्याग्रहणात त्रि माधा  अधा इति  तत  विष्णवे अति प्रयच्छत 

तत  विष्णु प्रत्याग्रहणथ अस्मासु  इन्द्र इंद्रियां दतातु  इति 

यत  त्रि  प्रयच्छात त्रि प्रत्यग्रहणथ ततः त्रिधातो त्रिधातुत्वं 

यत  विष्णु अनु अथिष्ठत विष्णवे अति प्प्रायच्छत  तस्मात्  ऐन्द्र वैष्णवम  हवीर भवति 

यत  वा  इदं  किं  च तद  अस्मै तत प्प्रायच्छत ऋचा  सामानि  यजूँषि 

सहस्रं  वा  अस्मै तत  प्प्रायच्छत  तस्मात्  सहस्र दक्षिणं